Zapis video, drugiej nocy z Sheffield. Tym razem mamy bardzo fajny obraz jak na nagranie z 1986 roku. Nagrywający siedział centralnie na wprost sceny , na balkonie, podobnie jak w podczas kręcenia pierwszej nocy ( może to ta sama osoba??) . Możemy zobaczyć całe show, jakie Maideni prezentowali podczas Somewhere On Tour.

Zbliżenia może nie są za ostre, ale całość ogląda się jednym tchem.

A więc podobnie jak podczas pierwszego koncertu z Sheffield , mamy bitwę Dickinsona z Eddiem podczas " Heaven Can Wait", bardzo fajne efekty w czasie " Marinera" choć tym razem bez efektów pirotechnicznych ,jak to miało miejsce noc wcześniej (sztuczne ognie), oczywiście podczas " Iron Maiden" bardzo fajnie nagrane jest jak perkusja z Nicko podnosi się do góry i spod niej, wyłania się ogromna  głowa Eddiego, a na jego dłoniach ponownie ląduje Steve i Bruce.
Między sceną a publicznością, w ogóle nie ma "fosy" przez co, co jakiś czas na scenie ląduje kolejny fan ,aby choć przez chwilę dotknąć kogoś z muzyków, szczególnie Dickinsona.

A największy wysyp jest podczas " The Number Of The Beast" ,ale skutecznie są wyłapywani przez ochronę.
Tego wieczora nie dysponowany był Bruce Dickinson ( opis audio versja 1), na własne oczy  można się przekonać jak się męczył w poszczególnych utworach, choć naprawdę dawał radę  , starał się bawić z publicznością , szalał podczas " Strangers In A Strange Land" i dlatego wielkie uznanie i czapki z głów.
Natomiast Harris szalał za dwóch , wszędzie było go pełno. 
Mimo słabej dyspozycji Dickinsona , koncert jak najbardziej do zdobycia, jakościowo bardzo fajne nagranie, warto zobaczyć scenografię z 1986 roku oraz sam show.

​

Mayer:
"Obraz jest całkiem, całkiem. Brakuje tu dobrej ostrości ale nie jest najgorzej.
Co do dźwięku to jest różnie, instrumenty słychać dobrze, sekcja rytmiczna jest także dobrze słyszalna a wokal (o czym później) prawie wyraźny, choć jak wiemy prawie robi czasem wielką różnicę.
Sam koncert jest również bardzo ale to bardzo słaby. Muzycy niby robią swoje, tzn. Adrian stoi w kącie, Dave również, Nicko jest niewidoczny, Steve szaleje jakby za dwóch, jakby to był jego pierwszy koncert na trasie. Dziwne.
Nie wspomniałem nic o Bruce'ie ale zrobiłem to celowo bo jest to oddzielny temat. Początek koncertu nie wskazuje na nic złego ale po kolei. Dickinson rozpoczyna koncert w typowym stroju dla tej trasy tzn. ma na sobie takie dziwne futurystyczne ubranko a na kurtce dodatkowo przyczepił serce, które co pewien czas świeci.
Co zauważyłem, Bruce podczas całego koncertu nie śpiewa swoich wysokich partii. Albo nic nie śpiewa albo śpiewa wszystko w niższej tonacji. Już na "Caught Somewhere In Time" daje się to zauważyć bo utwór ten powinien być śpiewany bardzo wysoko. Co poza tym? Mimo, że scena jest w miarę duża "nasz frontman" stoi prawie cały czas w miejscu, mało rozmawia z publicznością w trakcie utworu. Np. w takich energetycznych kawałkach jak "2 Minutes To Midnight" czy "Heaven Can Wait" Dickinson nie robi nic do czego zdążył nas przyzwyczaić podczas poprzednich tras. W czasie długich solówek Bruce albo schodzi ze sceny i wchodzi z powrotem tuż przed końcem sola lub też odwraca się tyłem do publiki i staje przy perkusji. Po prostu nie ma żadnego biegania, skakania ani tym podobnych. NIC. No i ten śpiew, tragedia.
Słychać co prawda niektóre słowa ale czasami nie słychać nic tak jakby celowo nie śpiewał tylko coś tam mruczał. Zresztą takim głównym "śmieciem" koncertu jest "Hallowed Be Thy Name". Pewnie nie możecie sobie tego wyobrazić ale ten kawałek jest zaśpiewany okropnie, fałszywie, nisko i do tego w stylu jakby "rap?". Nawet Blazowi wychodziło to lepiej gdy się wydzierał. Zastanawiałem się co było przyczyną tak słabej formy wokalisty. Doszedłem do 3 wniosków : Bruce był pijany, Bruce miał okropnego kaca lub co najbardziej prawdopodobne Bruce był przeziębiony. Wskazuje na to częste odstawiane mikrofonu i kasłanie z zasłoniętą ręką. 
W pewnym momencie Bruce sam odpowiedział na te pytanie - mówiąc, iż złapał go wirus i prosi publiczność o pomaganie mu w trakcie śpiewania.
Sam zespół też chyba był świadom swojej słabej formy tego wieczoru i w związku z tym nie zagrał "Sanctuary", który to utwór był zawsze grany na bis na tej trasie. Jednak mimo tak słabiutkiego występu są momenty, dla których warto mieć ten zapis.
Harris biega naprawdę jak wariat, zachowuje się jak młodzieniaszek (pewnie chce nadrobić publiczności "brak" Dickinsona.). No i ta dziwna budowa sceny, nie ma żadnego ogrodzenia zespołu od publiki, wobec czego na scenę co chwilę wybiegają maniacy i skaczą, obejmują albo Bruce'a albo Steve'a no i oczywiście zaraz są zgarniani przez ochroniarzy. Co pewien czas Dickinson schyla się i pomaga wydostać się na górę jakiemuś maniakowi, który albo ściśnięty sam nie może tego zrobić albo gdzieś się zaklinował.
Podsumowując ten bootleg - słaby występ; pozycja tylko dla tych, którzy chcieliby obejrzeć jakikolwiek koncert z trasy Somewhere In Time albo też z kolekcjonerskiego punktu widzenia raczyliby obejrzeć i posłuchać "chorego" Iron Maiden :)"

​

1.  Intro (Blade Runner Theme)                                                                            10.  Where Eagles Dare   
2.  Caught Somewhere In Time                                                                            11.  Heaven Can Wait   
3.  2 Minutes To Midnight                                                                                     12. Phantom Of The Opera
4.  Sea Of Madness                                                                                                13.  Hallowed Be Thy Name   
5.  Children Of The Damned                                                                                 14.  Iron Maiden   
6.  Stranger In A Strange Land                                                                             15.  The Number Of The Beast                                     

7. Wasted Years                                                                                                      16.  Run To The Hills                    

8.  Rime Of The Ancient Mariner                                                                         17.  Running Free                        

9.  Guitar Solo (Walking On Glass)